Çocuklar için hep annenin çok farklı bir yerinin olduğu düşünülür. Dokuz ay çocuğu karnında taşıyan annedir, doğum sancılarını anne çeker, sonrasındaki süreçte özellikle de ilk dönemlerde bebek ile annesi arasında çok özel ve güçlü bir bağ vardır. Anne karnına düştüğü andan itibaren annesiyle tanışan bebek içeride büyüdükçe dışarıdan gelen seslere karşı da duyarlı olmaya başlar, sürekli duyduğu sesler ona tanıdık gelir.
Doğum sonrasında annesine hem fizyolojik hem de duygusal olarak çok gereksinim duyan, hatta yaşamdaki ilk yılını annesiyle kendini bir bütün olarak hisseden bebek o dönemde başkası tarafından kendisine gösterilen düzenli ilgiye de olumlu tepkiler verir.
Bu uzun girişi aslında babaların bebeklerinin yaşamlarındaki rollerinin sanıldığı gibi çocuk belli bir yaşa geldikten sonra başlamadığını, anne karnında iken bile bebekleriyle iletişime girebileceklerini anlatabilmek için yaptım. Babalar bebeklerini benimsedikleri ve kendilerini baba olmaya hazır hissettikleri an itibarıyla bebekleriyle ilişkileri başlar ve bebekleri de onlara özel davranışlar geliştirir.
Babalar, çocukların dış dünyaya açılan kapılarıdır, cesaret kaynaklarıdır, kahramanlarıdır, koruyucularıdır, güç kaynaklarıdır. Bunların hepsinin toplumsal cinsiyetçi söylemler olduğunu söylemek mümkün. Bunları yapabilmek, sadece baba olmakla mümkün değil, kişilik özellikleri uygun değilse erkek olmak ya da baba olmak yeterli olmuyor elbette. Her babanın kişiliğiyle, yaşam koşullarıyla uyumlu olarak farklı rollerle çocuklarının yaşam sahnesinde yer aldığını biliyoruz. Ancak hayal edilen de biraz babalık rolüne atfedilenler oluyor işte…
Bu rolü üstlenen, üstlenmek durumunda kalan anneler, hatta kendi rolüne ek olarak yapanlar, ya da rolleri değişenler de var elbette
Bugün; babalığını –biyolojik babalıktan söz etmiyorum sadece-hakkıyla yapan ve baba sıfatını hak eden kişiler için yazıyorum.
Sevdiğini bildiğiniz ama pek te göremediğiniz, bazı hareketlerinden-sözlerinden çıkarsadığınız, sizi yetiştirmek için elinden geleni belki de fazlasını yapan, önünüzü hep açmaya çabalayan, yol gösteren, sadece söylemi ile değil de eylemi ile de örnek olan babalar…
Gidişiyle beni soğuk yaşam rüzgarlarına karşı donanımlı ancak ıssız bırakan, nefes alırken boğazıma düğüm gibi takılan sevgili babam başta olmak üzere babalığı içinde hissederek yapan herkesin babalar günü kutlu olsun