Tırnak yeme hastalığı her zaman patolojik bir durum değildir. Bununla birlikte sağlıklı ve sağlıksız davranış arasındaki sınır tam olarak bilinmemektedir. Ancak sağlıklı kişilerde bu alışkanlık geçicidir ve uzun sürmez. Patolojik bir sorun haline geldiğinde ise sıklığının, yoğunluğunun ve süresinin sağlıklı kişilere göre çok daha yüksek olduğu gözlenmiştir.
Tırnak yemek alışkanlığı genellikle 4 yaş civarında başlar ve ergenlik dönemine kadar artış gösterir. Yaşla birlikte azalsa veya dursa da bazı insanlar için yetişkinlikte de devam eder. Duygularla baş etmenin bir yolu olarak, endişeli, üzgün kişilerde ortaya çıkma eğilimindedir.
. Ailede görülen geçimsizlik, dayak, şiddet, tartışma, kavga tırnak yemeyi besler.
Ayrıca koruyucu ailelerin çocuklarında tırnak yeme alışkanlığı görülebilir.
Kardeşler arasında ayırım yapılması, kardeş kıskançlığı da tırnak yemeyi tetikler
Tırnak yiyen çocukta güvensizlik görülür. Baskıcı ve otoriter aile tutumu tırnak yemeyi tetikler.
Tırnak yeme ile birlikte en sık görülen ruhsal sorunlar DEHB, karşı gelme bozukluğu ve ayrılma anksiyetesidir. Bununla birlikte dudak ısırması ve kafa çarpması da en sık eşlik eden stereotipik davranışlardır.
. Sorunun yönetiminde sadece etkilenen çocuk değil, diğer aile bireyleri de rol ve sorumluluk üstlenmelidir. Bu alışkanlığa sahip çocukların sosyal davranışlarında kısıtlamalar görülür. Sıklıkla tenkit edileceklerini düşündükleri için, başkalarının yanında ellerini kullanmayı gerektiren yazma, çizme, oyun oynama gibi davranışlardan kaçınırlar.
Bu tür eleştiriler, dalga geçme, utandırma, tehdit etme veya cezalandırma, çocuğun tırnak yeme davranışını düzeltmediği gibi stres, hayal kırıklığı, çaresizlik ve endişeye daha çok katkıda bulunur ve davranışın artmasını sağlar.
Özellikle erken yaşta görülen hafif olgularda, davranış görmezden gelinebilir ve tedavi gerektirmez. Daha ciddi durumlar için alışkanlığa neden olan duygusal faktörler incelenip, bunları ortadan kaldırmak gerekir. Çocuğa daha fazla sevgi ve şefkat göstermek, onu anlamaya çalışmak, cesaretlendirmek, kendine güvenmesini sağlamak çok faydalı olabilir. Ayrıca hareketsizliğin çocuklarda, tırnak yeme alışkanlığını arttırdığı ileri sürülmüştür.
Ergenlik sonrasında tırnak yeme alışkanlığı yerini dudak bükme, saç kıvırma, kalem veya başka cisimleri çiğneme, burun çekme gibi davranışlara bırakabilir. Yetişkinlikte ise sigara içme veya sakız çiğneme davranışının, çocukluklarındaki tırnak yeme alışkanlığının yerine geçtiği düşünülmektedir
Bu alışkanlığın bırakılmasında motivasyon çok önemlidir. Öncelikle sizin tırnak yemekten vazgeçmeniz gerektiğine inanmanız gerekir. Çocuklarda aile desteği ve teşviki bu süreçte önceliklidir.
Erişkinler için bazı öneriler:
• Tırnaklarınızı yemenize neden olan durumları bularak, bunları azaltmak veya ortadan kaldırmak sorunu çözmenize yardımcı olabilir.
• Tırnaklarınızı kısa kesilmiş tutun.
• Tırnaklarınıza tadı kötü ve acı olan oje uygulayın.
• Düzenli manikür yaptırın..
• Tırnak yeme alışkanlığını iyi bir alışkanlıkla değiştirin. Ellerinizi meşgul edecek stres topu ve benzeri meşgaleler ile ellerinizi ağzınızdan uzak tutmaya çalışın.
• Tırnaklarınızı gruplayarak önce bir tırnak grubunu, başarılı olduğunuzda ise diğer tırnak grubunu yemeyi bırakın. Tüm tırnakları yemeyi bırakana kadar buna devam edin
TIRNAK YEME
Posted in Aile, Çocuk, Genel Bilgiler, Psikiyatrik Hastalıklar and tagged aile, anksiyete, psikoloji, psikolojik danışmanlık, ruhsal bozukluk, stereotipik, tırnak yemek.